Crkva vaznesenja gospodnjeg (kimry): istorija, opis, arhitektura ,adresa

U regionu Tver, na obalama Volge, nalazi se drevni ruski grad Kimry. Jedna od njegovih atrakcija je Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, izgrađena u znak sjećanja na pobjedu ruskog oružja u ratu 1812. godine i postala je svojevrsni spomenik za ovo važno događaj. Pogledajmo bliže njegovu istoriju.

Selo na obali Volge

U antičko doba na mjestu sadašnjeg grada Kimryja nalazilo se selo, koje je ime dobilo po obližnjoj pritoci Volge – Maloj Rijeci Kimrka. Prvi spomen o njemu sadržan je u pismu iz 1635. godine, prema kojem je car Mihail Fedorovič dao ga svom boyar F. M. U Lavov, koji se istakao u diplomatskoj službi.

Isti dokument takođe spominje crkvu Vaznesenja Gospodnjeg koja se nalazi u selu Kimry. Nema njegovog opisa, ali iz narednih dokumenata iz 1677. godine može se zaključiti da se radilo o drevnoj i izuzetno oronuloj zgradi.

Pobožni poduhvat seljana

Tokom narednih decenija, selo je mnogo puta menjalo vlasnike. Početkom XVIII veka, Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, koja se nalazi u Kimriju, obnovljena je, ali se na kraju ponovo pogoršala, a 1808. njeni parohijani su zajedno sa sveštenstvom zatražili od Svetog Sinoda da im dozvoli da sagrade novi kamena crkva u njihovom selu o svom trošku.

Budući da je inicijativa seljana bila stvar ne samo ugodna Bogu, već i ne zahtijeva finansijske troškove od vlasti, dozvola je data bez odlaganja, ali su i organizacijske poteškoće i rat s Francuzima koji je započeo 1812.spriječili rani početak rad. Ipak, popravak je urađen, a izgradnja hrama bila je pitanje vremena. Ostalo je samo za pronalaženje potrebnih sredstava.

Velikodušna braća

Kao što se često događa, bilo je dobrovoljnih donatora među bogatim ljudima. U ovom slučaju, ispostavilo se da su to lokalni trgovci − braća Bašilov, koji su želeli da se zahvale Bogu za pobedu nad Francuzima izgradnjom crkve Vaznesenja Gospodnjeg u Kimriju. O njihovom trošku, u proljeće 1813. godine, započeli su veliki radovi.

Za kratko vrijeme na mjestu nekadašnje drvene zgrade podignute su cigle, ožbukani zidovi novog hrama, na čijem je zvoniku podignuto 10 zvona, izlivenih po posebnom nalogu Uralskih zanatlija. Braća nisu štedjela novac za izgradnju kamene ograde, koja je pokrivala ne samo crkvu, već i teritoriju obližnjeg parohijskog groblja. Njegov ukras bile su ažurne kapije od kovanog gvožđa koje se nalaze na zapadnoj i istočnoj strani kompleksa.

Kasnija rekonstrukcija hrama

Još jedan jednako Velikodušan donator, ili, kako je uobičajeno reći u crkvenim krugovima, "crkveni graditelj", bio je još jedan predstavnik lokalnih trgovaca, Aleksandar Moškin. Oni su značajno doprinijeli rekonstrukciji i uljepšavanju crkve Vaznesenja Gospodnjeg u Kimriju. Istorija nas je obavestila da je 30-ih godina XIX veka u potpunosti finansirao niz velikih i veoma skupih radova na njegovoj rekonstrukciji.

Dakle, na štetu. Obnovljena je trpezarija moshkine, čija je nekadašnja prostorija demontirana, a nova mnogo veća. Osim toga, na mjestu starog, također demontiranog, zvonika podignut je višeslojni zvonik, na kojem je podignuto još nekoliko zvona. Nije ignorisao unutrašnjost hrama.

Po nalogu Moshkina, slike su naslikane i odjevene u srebrnu odjeću koja je ukrašavala donji red hramskog ikonostasa. Postoje dokumentarni dokazi o drugim, manje značajnim. Kao vrhunac blagodati, velikodušni trgovac predao je igumanu dokument prema kojem je, nakon smrti, značajan dio svog bogatstva ostavio Crkvi i pripadnicima njenog sveštenstva.

Uoči revolucije

Završna faza građevinskih radova vezanih za Crkvu Vaznesenja Gospodnjeg (Kimry) bila je izgradnja kapele koja mu pripada, koja se nalazi na mestu gde se danas ukrštaju ulice Ordžonikidze i Ščedrin. Nakon toga je srušen, jer se nije uklapao u projekat Grada građevinski radovi. U prvoj deceniji XX veka čak je trebalo da dodeli deo susedne teritorije Parohijskom groblju, ali su događaji koji su usledili ubrzo sprečili realizaciju ovih planova.

Vjerski progon koji je uslijedio ubrzo nakon dolaska boljševika na vlast nije zaobišao Volški grad Kimry. Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, kao i mnoge druge domaće svetinje, oduzeta je vjernicima i proglašena državnom imovinom. Međutim, službe u njemu nastavile su se do kraja 30-ih godina, ali samo na osnovu privremenog sporazuma zaključenog između gradskih vlasti i lokalne vjerske zajednice, koji je bio pod njihovom budnom kontrolom.

To se nastavilo sve do januara 1941. godine, kada su se u novinama pojavili izvještaji da su se radni ljudi grada navodno obraćali sovjetskim vlastima sa zahtjevom da konačno unište ovo "žarište vjerskog mračnjaštva". U SSSR-u, kao što je poznato, proglašena je sloboda vjeroispovijesti, , ali pošto ljudi traže, nekako je nezgodno odbiti. Završilo se činjenicom da je Crkva Vaznesenja Gospodnjeg u Kimriju, čija je istorija usko povezana sa pobedom Rusije nad Napoleonom, zatvorena, a njene prostorije su prenete na raspolaganje kremariji.

U vremenima totalnog ateizma

U poslijeratnim godinama proizvodnja nafte se smatrala neisplativom, fabrika je zatvorena, a zgrada, koja je nekada bila hram Božiji, išla je ruku pod ruku, koju su razne ekonomske organizacije prenosile iz ravnoteže u ravnotežu. Tako je svojevremeno u njemu bilo komercijalno skladište, zatim transformatorska trafostanica, Autoservis, kao i niz ureda koji nemaju nikakve veze s religijom.

Ako uzmemo u obzir činjenicu da se sve ove godine vlasti nikada nisu trudile da izvrše popravku, onda postaje jasno zašto je zgrada nekadašnje crkve Vaznesenja Gospodnjeg u Kimriju obnovljena, u stanju zapuštenosti, spremna da se uruši u svakom trenutku.

Na talasu perestrojke

Ali na sreću, kako su svedočili "propovednici", nakon vremena za razbacivanje kamenja, uvek dođe vreme da se sakupi. Tako su početkom 90-ih gradski mediji odjednom počeli preplaviti izvještajima da su svi isti radnici, na čiji je zahtjev zatvorena Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, koja je nekada djelovala u Kimryju, snažno zahtijevaju da se vrati lokalnoj zajednici.

Budući da je ovaj put bilo nemoguće odbiti radnike, vrlo brzo je posljednjoj Privrednoj organizaciji koja je bila smještena na svetom mjestu – " Kimrtorg – - naređeno da napusti prostorije. Ipak, prva božanska služba, održana u maju 1991. godine, obavljena je na trijemu hrama, a vrata su zaključala rukovodstvo aukcije na bravi štale - tako tvrdoglav je bio njihov otpor.

Trenutni život hrama

Danas je Crkva Vaznesenja Gospodnjeg koja djeluje u gradu Kimry (adresa: Kalyaevsky Lane, 2) ponovo zauzela svoje mjesto među vodećim duhovnim centrima ne samo Volge, već i cijele zemlje. Vjerski život njegovih parohijana vodi rektor-Protojerej otac Andrej (Lazarev). Zajedno s njim, sveštenici Valery Lapotko i Oleg Maskinsky bave se brigom stada.

Zbog jedinstvenih karakteristika svoje arhitekture, Crkva Vaznesenja Gospodnjeg (Kimry) je navedena kao spomenik kulture od saveznog značaja. Njegov glavni volumen, koji je četverougao sa dva svjetla (dva nivoa prozora), okrunjen je sa pet pozlaćenih kupola. Na istočnoj strani zgrade nalazi se apsida koja viri daleko od zida – polukružni nastavak oltara.

Ružičasti zidovi hrama bogato su ukrašeni bijelim dekorativnim elementima, stvarajući svečani izgled. Publiku posebno privlači vitki višeslojni zvonik, okrunjen malom kupolom. , its donji deo povezan je sa trpezarijom i služi kao priprata - prva prostorija koja se nalazi na ulazu u hram.